piątek, 29 marca 2013

Jaki tłuszcz do smażenia?

Jako chłop gotujący, a szczególnie lubiący smażone potrawy, często zastanawiam się nad tym jaki tłuszcz jest najlepszy do smażenia.

- Sam preferuję oliwę z oliwek extra virgin, choć wiem, że nie powinno się jej smażyć, a raczej spożywać na surowo. Lubię ten smak.

- Dość dobry do smażenia jak dla mnie jest smalec gęsi, delikatny w smaku. Pełny, sycący i ponoć zdrowy dla układu krążenia.

- Rewelacyjnym wyborem jest jak dla mnie masło klarowane - rewelacyjne do potraw, gdzie maślany posmak jest pożądany (np. szpinak, jajecznica z cebulką), ale gdzie przypalone zbyt długo masło zepsułoby potrawę.

- Z myślą o siłowni (ponoć zawiera substancje anaboliczne) kupiłem delikatny i świetnie nadający się do wszystkiego olej z pestek winogron - jak dla mnie dość fajny i uniwersalny.


Jeden jest fakt, wymienione powyżej tłuszcze są drogie, ale i na to jest patent - można je pomieszać z tańszym, bardziej popularnym tłuszczem, a i tak potrawa nabierze trochę smaku.

Te droższe tłuszcze aż tak szybko "nie schodzą" z drugiej strony, bo używam ich głównie ja do swoich fanaberii kulinarnych.

Preferowany u mnie w domu tłuszcz to smalec, najlepiej smalec własnej roboty (ale nie zawsze mam czas i chęć wytapiać) oraz olej rzepakowy, choć krążą raz po raz plotki, że ten ostatni jest niezdrowy. Z kolei ostatnio słyszę, że rzepak tłoczony na zimno (drogi, ale także kupuję czasem) jednak zdrowy jest.

Każdy mówi co innego. I co wy na to?

Kurczaki hodowane na sterydach i markowy pasztet z mielonymi odpadami (MOM).

Grzesiek wyciągał Tomka, kolegę z zakładu na weekendową imprezę.
- Nie mogę - odpowiedział Tomek - znów muszę szwagrowi na wsi pomóc.
- Co tym razem? - zaciekawił się Grzesiek
- Kurczaki musimy wyłapać, już czas.
- Przecież dwa tygodnie temu byłeś na łapaniu - weź mnie nie ściemniaj, idziemy...
- No tak, byłem wtedy na łapaniu, ale to już nowa partia - nowe odrosły i teraz do uboju idą.
- Cooo? Dwa tygodnie?
- No wiesz Grzesiek, dokładnie dwa tygodnie, co jak co na ziarnie to one nie rosną... ale wiesz... ja i moja rodzina tych kurczaków nie jemy, my tylko hodujemy.


Niestety moi kochani, przytoczona rozmowa nie jest kawałkiem komediodramatu, jest to jak najbardziej autentyczna romowa, przytoczona w miarę dokładnie, pozwoliłem sobie tylko zmienić jedno z imion.

Niestety, to co się dzieje przy przemysłowej produkcji żywności to raczej horror niż komedia. Od innej osoby z branży wiem o nastrzykiwaniu mięsa. Bryła mięsa wjeżdża do specjalnej komory i tam tysiace igieł - igieł jak w zastrzyku wbija się w nią i wstrzykiwany zostaje zagestnik.

Skład zagęstnika jest pilnie strzeżoną tajemnicą firmy, jednak każdy wie, że to wysokoprzetworzone kości, rogi, kopyta i inne odpady rzeźne.

Osoba, która mi opowiedziała o tym także nie spożywa produktów ze swojego zakładu. Je wyłącznie hodowane "swojsko" świnki i inne stworzenia. Rodzina na wsi, ewentualnie kombinacje u znajomego gospodarza są u niego na porządku dziennym.


Pasztet

Niedawno chciałem kupić pasztet. Pasztet w puszce, konserwę, bo mieliśmy ochotę zjeść po prostu kanapki z pasztetem i z cebulką jak za starych studenckich czasów. Sięgnąłem oczywiście po pasztet znanej firmy, jednej z topowych marek.

Nauczony jednak wcześniejszym doświadczeniem sprawdziłem skład. Co się ukazuje moim oczom? MOM, czyli mięso oddzielone mechanicznie. MOM, moi kochani, wbrew mylącej nazwie nie jest w ogóle mięsem. To wysokoprzetworzony, homogenizowany, odwirowywany i szprycowany tonami chemii odpad z odpadu. Po prostu taka... jakby to delikatnie powiedzieć... kupa...

Zanim więc zjesz pasztet lub inną konserwę - dokładnie sprawdź skład. "Mięso oddzielone mechanicznie" w składzie produktu dyskwalifikuje produkt nawet jako karmę dla psów.

Do czego to doszło? Jak się przed tym bronić?